لودویگ ون بتهوون بیش از 600 آهنگ موسیقی درخشان داشت. این آهنگساز کالت که پس از 25 سالگی شروع به از دست دادن شنوایی خود کرد، تا پایان عمر از ساختن آهنگ ها دست نکشید. زندگی بتهوون یک مبارزه ابدی با مشکلات است. و فقط نوشتن آهنگ ها به او اجازه می داد از لحظات شیرین لذت ببرد.
کودکی و جوانی آهنگساز لودویگ ون بتهوون
این آهنگساز معروف در دسامبر 1770 در یکی از فقیرترین محله های بن به دنیا آمد. این نوزاد در 17 دسامبر غسل تعمید داده شد. این پسر صدای شیک و شنوایی باورنکردنی را از سرپرست خانواده و پدربزرگ به ارث برد.
دوران کودکی بتهوون چندان شاد نبود. پدر مست هر از چند گاهی دستش را به سمت پسرش بلند می کرد. مثل مفهوم سنتی «خانواده شاد» نبود.
پدری که تقریباً همیشه روز خود را با یک لیوان مشروب الکلی در دست می گذراند، شر خود را به همسرش زد. بتهوون واقعاً مادرش را دوست داشت، زیرا مادرش به او احساس دوست داشتن و نیاز داشت. برای پسر لالایی خواند و او در آغوش آرام او به خواب رفت.
در سنین پایین، والدین متوجه علاقه پسرشان به موسیقی شدند. پدرم می خواست رقابت شایسته ای را برای موتزارت که در آن زمان بت بی شک میلیون ها نفر بود، مطرح کند. زندگی این پسر اکنون پر از لحظات گرمتر است. ویولن و پیانو آموخت.
وقتی معلمان متوجه شدند که بتهوون جونیور با استعداد است، این موضوع را به رئیس خانواده گفتند. پدر که مسئولیت را به پسرش سپرد، پسر را مجبور به نواختن پنج آلات موسیقی کرد. بتهوون جوان ساعت ها در کلاس درس می گذراند. هر گونه رفتار نادرست از طرف پسر مجازات خشونت فیزیکی بود.
پدر و مادر آهنگساز
پدر پسر می خواست که او به سرعت به نت موسیقی تسلط یابد. او فقط یک هدف داشت - بتهوون برای پول بازی کند. به هر حال، از این واقعیت که پسر شروع به برگزاری کنسرت کرد، خانواده وضعیت مالی خود را بهبود نداد. اولاً ، درآمد ناچیز بود و ثانیاً ، پولی که آن مرد به دست آورده بود توسط پدرش خرج نوشیدنی شد.
مامان که به پسرش علاقه داشت، از تلاش های خلاقانه او حمایت کرد. او بتهوون را بت می‌دانست و هر کاری برای پیشرفت او انجام می‌داد. به زودی پسر شروع به ترسیم آهنگ های خود کرد. تصانیف درخشانی در سر او پدید آمد که آنها را در یک دفتر یادداشت کرد. لویی آنقدر در دنیای خلق آثار غوطه ور بود که وقتی آهنگسازی ها در ذهنش متولد شدند، بتهوون به جز ملودی به هیچ چیز دیگری فکر نمی کرد.
در سال 1782، کریستین گوتلوب رئیس کلیسای کوچک دربار شد. او بتهوون جوان را زیر بال خود گرفت. برای کریستین، آن مرد بسیار با استعداد به نظر می رسید.
او نه تنها نزد او موسیقی آموخت، بلکه او را با دنیای شگفت انگیز ادبیات و فلسفه آشنا کرد. لودویگ از ساخته های شکسپیر و گوته لذت می برد، به آهنگ های هندل و باخ گوش می داد. سپس بتهوون آرزوی گرامی دیگری داشت - شناخت موتزارت.
مرحله جدیدی در زندگی موسیقیدان لودویگ ون بتهوون
در سال 1787، آهنگساز مشهور برای اولین بار از وین دیدن کرد. در آنجا استاد با آهنگساز معروف ولفگانگ آمادئوس موتزارت ملاقات کرد. رویای او به حقیقت پیوست. هنگامی که موتزارت آهنگ های استعداد جوان را شنید، چنین گفت:
«لودویگ را تماشا کن. خیلی زود تمام دنیا در آن صحبت خواهند کرد.
بتهوون آرزو داشت حداقل چند درس از بت خود بگیرد. موتزارت با مهربانی موافقت کرد. با شروع کلاس ها، آهنگساز مجبور شد به وطن خود بازگردد. واقعیت این است که بتهوون از خانه خود خبر غم انگیزی دریافت کرد. مادرش فوت کرد.
بتهوون برای دیدن مادرش در آخرین سفر به بن آمد. مرگ عزیزترین فرد دنیا او را چنان شوکه کرد که دیگر نتوانست خلق کند. او در آستانه یک حمله عصبی بود. لویی مجبور شد خودش را جمع کند. بتهوون مجبور شد از برادران و خواهرانش مراقبت کند. او خانواده را از شرارت های پدر الکلی اش محافظت کرد.
همسایه ها و خانواده های آشنا موقعیت بتهوون را مسخره می کردند. او مجبور شد موسیقی را ترک کند تا خانواده اش را تامین کند. او یک بار گفته بود که از ساخته هایش پول زیادی به دست خواهد آورد.
به زودی، لوئیس حامیان مخفی داشت که به لطف آنها در سالن ها ظاهر شد. خانواده برونینگ بتهوون با استعداد را "زیر بال خود" گرفتند. این نوازنده برای دختر خانواده درس موسیقی می داد. جالب اینجاست که استاد تا آخر عمر با شاگردش دوست بود.
مسیر خلاقانه لودویگ ون بتهوون
به زودی استاد دوباره خود را در وین مسموم کرد. در آنجا او به سرعت دوستان - نیکوکاران را پیدا کرد. او برای کمک به جوزف هایدن مراجعه کرد. برای او بود که ترکیبات اولیه خود را برای تأیید آورد. اتفاقا یوزف از آشنایی جدیدش راضی نبود. او از بتهوون مداوم متنفر بود و هر کاری کرد تا به سرعت از زندگی خود ناپدید شود.
سپس لوئیس از شنک و آلبرچتسبرگر درس های صنایع دستی گرفت. او هنر آهنگسازی را با آنتونیو سالیری به کمال رساند. او استعداد جوان را به نوازندگان و آهنگسازان حرفه ای معرفی کرد که نشان دهنده بهبود موقعیت بتهوون در جامعه بود.
یک سال بعد، او همراهی موزیکال سمفونی «قصیده شادی» را نوشت که شیلر برای لژ ماسونی نوشته بود. لویی از کار ناراضی بود که نمی توان در مورد تماشاگران مشتاق گفت. او سعی کرد ترکیب را تغییر دهد و در سال 1824 از تغییرات ایجاد شده راضی بود.
عنوان جدید و تشخیص ناخوشایند
بتهوون بدون اینکه متوجه شود عنوان "محبوب ترین موسیقیدان و آهنگساز وین" را دریافت کرد. در سال 1795 او اولین حضور خود را در سالن انجام داد. این آهنگساز با بازی روح نواز ساخته های خود تماشاگران را مجذوب خود کرد. حضار به بازی خلقی و عمق معنوی این نوازنده اشاره کردند. سه سال بعد، پزشکان تشخیص ناامیدکننده وزوز گوش استاد را دادند. این بیماری روز به روز پیشرفت می کرد.
وزوز صدای زنگ یا صدا در گوش بدون محرک صوتی خارجی است.
برای بیش از 10 سال، لوئیس موفق شد از دوستان و مردم پنهان کند که از وزوز گوش رنج می برد. او موفق شد. وقتی در هنگام نواختن آلات موسیقی توسط آهنگساز شکستی رخ داد، تماشاگران فکر می کردند که این به دلیل بی توجهی است. به زودی تصنیفی نوشت که به برادران تقدیم کرد. ما در مورد ترکیب "عهد Heiligenstadt" صحبت می کنیم. در این کار، او تجربیات شخصی خود را برای آینده با بستگان به اشتراک گذاشت. او از آنها خواست که پس از مرگش این ضبط را منتشر کنند.
او در یادداشت های خود برای وگلر نوشت: "من تسلیم نمی شوم و سرنوشت را گلویم می گیرم!" با وجود بیماری، که او را از مهمترین چیز محروم کرد - توانایی شنیدن به طور معمول، او آهنگ های شاد و رسا نوشت. لویی تمام تجربیات خود را در سمفونی شماره 2 قرار داد. استاد متوجه شد که کم کم شنوایی خود را از دست می دهد. او قلم را در دست گرفت و شروع به پر کردن فعالانه کارنامه با آهنگ های درخشان کرد. این دوره است که زندگینامه نویسان آن را پربارترین دوره می دانند.
دوران اوج لودویگ ون بتهوون
در سال 1808، آهنگساز آهنگ "سمفونی شبانی" را ساخت که شامل پنج بخش بود. این اثر در بیوگرافی خلاقانه لویی جایگاه مهمی را به خود اختصاص داده است. او زمان قابل توجهی را در مکان های دیدنی گذراند و از زیبایی شگفت انگیز سکونتگاه ها لذت برد. جای تعجب نیست که یکی از قسمت های سمفونی "طوفان رعد و برق" نامیده می شود. طوفان". آهنگساز با حساسیت ذاتی آنچه را که در هنگام بلایای طبیعی اتفاق می‌افتد، بیان کرد.
یک سال بعد، رهبری تئاتر محلی از آهنگساز دعوت کرد تا یک همراهی موسیقی برای نمایشنامه "اگمونت" اثر گوته بنویسد. در کمال تعجب، لویی از کار کردن برای پول خودداری کرد. او برای احترام به نویسنده موسیقی را به صورت رایگان نوشت.
از 1813 تا 1815 بتهوون بسیار فعال بود. او تعداد قابل توجهی از آهنگ ها را ساخت، زیرا متوجه شد که شنوایی خود را از دست می دهد. هر روز وضعیت استاد بدتر می شد. او به سختی موسیقی را شنید. او برای یافتن راهی برای خروج از آن از چوبی استفاده کرد که به شکل لوله بود. استاد یک سرش را در گوشش فرو کرد و سر دیگرش را به سمت ساز موسیقی برد.
آن دسته از آثاری که بتهوون در این دوران سخت نوشت، مملو از درد و معنای فلسفی است. آنها غم انگیز، اما در عین حال احساسی و غنایی بودند.
جزئیات زندگی شخصی
لودویگ ون بتهوون در ایجاد رابطه شکست خورد. نمایندگان جنس ضعیف به او توجه کردند. متأسفانه او یک عامی بود، بنابراین حق نداشت از زنان حلقه نخبگان خواستگاری کند.
جولی گیکیاردی اولین دختری است که قلب آهنگساز را سوراخ کرد. عشق نافرجام بود این دختر همزمان با دو مرد آشنا شد. اما او قلب خود را به کنت فون گالنبرگ داد که به زودی با او ازدواج کرد. بتهوون از جدا شدن از یک دختر بسیار نگران بود. او تجربیات خود را در سونات «سونات مهتاب» منتقل کرد. جالب اینجاست که امروز سرود عشق نافرجام است.
او خیلی زود عاشق جوزفین برانزویک شد. او با اشتیاق به یادداشت های او پاسخ داد و لویی را تشویق کرد که منتخب او شود. این رابطه قبل از شروع به توسعه پایان یافت. واقعیت این است که والدین دختر به شدت به او دستور دادند که از ارتباط با بتهوون معمولی امتناع کند. آنها نمی خواستند او را در کنار دخترشان ببینند.
او سپس به ترزا مالفاتی پیشنهاد ازدواج داد. دختر نتوانست جواب استاد را بدهد. پس از آن، لویی افسرده آهنگ درخشان "برای الیز" را نوشت.
او در عشق بدشانس بود. از هر رابطه ای، حتی افلاطونی ترین، آهنگساز صدمه دیده بود. استاد تصمیم گرفت دیگر در یک رابطه عاشقانه نباشد. او عهد کرد که بقیه عمرش را در تنهایی بگذراند.
در سال 1815، برادر بزرگتر درگذشت. لویی مجبور شد حضانت پسر یکی از بستگانش را بر عهده بگیرد. مادر کودک که شهرت چندانی نداشت، اسنادی را امضا کرد که پسرش را به آهنگساز می دهد. لودویگ نگهبان کارل (برادرزاده بتهوون) شد. استاد تمام تلاش خود را کرد تا اطمینان حاصل شود که خویشاوند او استعداد را به ارث برده است.
بتهوون کارل را به شدت تربیت کرد. از اوایل کودکی سعی می کرد او را از عادت های بدی که می توانست از مادرش به ارث ببرد دور نگه دارد. لویی نزد برادرزاده اش موسیقی خواند و زیاد به او اجازه نداد. چنین شدت عموی پسر را به این واقعیت سوق داد که او سعی کرد داوطلبانه بمیرد. اقدام به خودکشی ناموفق بود. کارل به ارتش فرستاده شد. برادرزاده اموال استاد معروف را به ارث برد.
حقایق جالب در مورد لودویگ ون بتهوون
- تاریخ دقیق تولد استاد مشخص نیست. اما عموماً پذیرفته شده است که او در 16 دسامبر 1770 به دنیا آمده است.
- او فردی دشوار با شخصیت پیچیده بود. لویی نظر بالایی نسبت به خودش داشت. یک بار گفت: "هیچ کاری نیست که برای من بیش از حد آموخته شود ...".
- او قرار بود یکی از ساخته هایش را به ناپلئون تقدیم کند. اما وقتی به افکار انقلاب خیانت کرد و خود را امپراتور اعلام کرد، نظرش تغییر کرد.
- بتهوون یکی از ساخته های خود را به یک سگ مرده تقدیم کرد و آن را "مرثیه ای در مورد مرگ یک پودل" نامید.
- این استاد 9 سال روی «سمفونی شماره 9» کار کرد.
آخرین سالهای زندگی لودویگ ون بتهوون
در سال 1826 به شدت سرما خورد. بعدها بیماری پیشرفت کرد و به ذات الریه تبدیل شد. سپس درد بیشتری در دستگاه گوارش اضافه شد. دکتری که استاد را معالجه کرد، دوز دارو را به اشتباه محاسبه کرد. همه چیز به این واقعیت منجر شد که بیماری پیشرفت کرد.
او در 26 مارس 1827 درگذشت. لویی در زمان مرگ تنها 57 سال داشت. دوستانش می گفتند هنگام مرگ صدای باران و رعد و برق و رعد از پنجره به گوش می رسید.
کالبد شکافی نشان داد که کبد آهنگساز تجزیه شده و اعصاب شنوایی و مجاور آن نیز آسیب دیده است. مراسم تشییع جنازه با حضور 20 هزار شهروند برگزار شد. مراسم تشییع جنازه توسط فرانتس شوبرت رهبری شد. جسد این نوازنده در گورستان Waring در نزدیکی کلیسای تثلیث مقدس به خاک سپرده شد.
